Savaş dünyanın neresinde olursa olsun en çok en masumları etkiliyor; çocukları… Filmlerde gördükleri o korku dolu sahneler, çocukların hayatlarının tam ortasına dalıyor. Ukrayna’da da yaşanan maalesef bu… Savaşın tam kalbinden, Rus kuvvetleri tarafından kuşatılan şehirlerden gelen insan hikayeleri, her seferinde savaşın çocuklara yaptığı kötülüğü gözler önüne seriyor
Haberin Devamı
Ukrayna’daki Savaş yüzünden çocuklar sığınaklarda, metro istasyonlarının merdivenlerinde uyumak zorunda kaldı, yaşadıkları şehrin bombalanmasına şahit oldu, güne hayatları boyunca her duyduklarında ürperecekleri siren sesleri ile başladı, babalarını, dedelerini ardında bırakıp güvenli bölgelere kaçmak zorunda kaldı…
Eşlerinden, babalarından kopup komşu ülkelere dağılmak zorunda kalan anne ve çocukların görüntüleri yürek burkuyor. Şimdiden 120 binden fazla Ukraynalı sınırları aşarak ülkesini ve sevdiklerini terk etmek zorunda kaldı.
Yenidoğan bebekler bile savaş mağduru oluyor. Hastane binasının bodrum katında derme çatma sığınaklarda savaşın bitmesini bekliyor, bir yandan hayata sımsıkı tutunmaya çalışıyorlar…
TEK İSTEDİĞİ ŞEY OĞLUNA BİR DOĞUM GÜNÜ PASTASI YAPMAKTI
Harkiv’de yaşayan Natalie Slyusar’ın The Guardian’a yazdığı mektup, çocukların bu savaştan ne kadar fazla etkilendiğini gözler önüne seriyor. İşte oğlunun doğum gününde yaşadıkları bölge saldırıya uğrayan bir annenin acı dolu cümleleri…
“28 Şubat oğlumun doğum günüydü. 16 yaşına girdi. Tıpkı yaşıtları gibi o da bir doğum günü partisi vermek ve en sevdiği pastaneden en sevdiği çikolatalı pastayı almak istedi.
Ama doğum günü gecesi banyonun zemininde uyumak zorunda kaldı. Çünkü burası bizim dairemizdeki en güvenli yer ve uyumak için kesinlikle apartmanın karanlık bodrum katından ya da metro istasyonunun merdivenlerinden daha uygun.
Günüm sabah yedide başladı. Son beş gündür uykuya dalabildiğim tek gece buydu ve bir patlama sesiyle değil kendim uyandım. Oğlum hala uyurken, Rus işgalcilerin işgal ettiği bir banliyöde yaşayan yaşlı hasta ailemle iletişim kurmaya çalıştım. Orada elektrik yok ve beş gündür mobil bağlantı da çok zayıf.
Harkiv çevre yolunda sürekli ateş açıldığı için, ailemin yaralanma riski olmadan oradan kaçması neredeyse imkânsız. Ukrayna ordusu Harkov’a yapılan saldırıyı püskürtmeyi başardıktan sonra, annemle babamın bölgenin daha güvenli bir yerindeki akrabalarına katılabileceklerini ummuştum. Fakat yapamadılar, yapamazlar da. Silahlı Rus askerleri halen orada.